ምርኮ

ትላንት በዚህች ሰዓት
ትላንት በዚህች ቅጽበት
እንደ ገደል ናዳ
እንደ ርዕደ መሬት
እንደ ኤሌትሪክ ፍጥነት
እንደ መሬት ስበት
እንደ ጐርፍ ክስተት

ከየት ነው ሳልለው
እስተኔውን ሳላውቀው
ደርሶ ያንበረከከኝ
ልቤን የሰለበኝ

ትላንት በዚህች ሰዓት
ትላንት በዚህች ቅጽበት

ዛሬም እንደዚያው ነው
አለ ከስፍራው
ልቤን ተቆጣጥሮ፣ በቀልቤ ላይ ነግሦ
ተንሰራፍቷል፣ ቀዬውን ቀይሦ

ነገም በዚህች ሰዓት
ነገም በዚህች ቅጽበት
አይለወጥም ቃሌ
ይኼ ነው ዓመሌ

ወድጄ ገብቼያለሁ፣ ከድጥ ወደ ማጡ
ምርኮዬን አምኜያለሁ፣ እስቲ ምን ታመጡ

በወርሐ ቅዱስ (አውጉስቶስት) ዕለተ 29፣ 2016 አ/አ

የባህር ላይ ኩበት

አይ ያንቺ ነገር

የባሕር ላይ ኩበት

ወይ አይፈረፈር

ወይ ሰምጦ 'ማይተዉት

ወዲህና ወዲያ እየተላጋ

ሌት ተቀን ከንቱ እያተጋ

መዋተት ብቻ ምንም ላያተርፉ

ከከንቱ አብረው እየተንሳፈፉ

ያንቺ ነገር የባሕር ላይ ኩበት

እያየን፣ እያወቅን ዕድሜ ፈጀንበት

በወርሐ ሽሞኒም ዕለት 27፣ 2016 አዲስ አበባ ተጻፈ

መታሰቢየነቱ ለጋሽ ፀጋዬ በዳሶ (ሐሳቡን ለሰጡኝ)

የጠፋ ልብ

የጠፋ ልብ

አፍቅሬሽ ነበረ

እውነት ያን ሰሞን

ወድጄሽ ነበረ

አምና ያኔ ልክ እንደ ዘንድሮ

አልገባሽም ግን አንቺ

ከልቤ እንደሆን 

አሁን  ግን . . . አሁን ግን

ልቤም ተስፋ ቆርጦ

በሮ ሄዷል የለም ከቦታው

ወጥቷል ከሰገባው

ላይመለስ ላይገባ ከስፍራው

እና አሁን ከረፈደ ጊዜው

እንኳንስ ላንቺ፤ ለኔም

እንኳንስ ላንቺ፤ ለኔም

ጠፍቶኛል አድራሻው

በወርሐ ሽሞኒም የፈረንጆቹ ዕለት 21

2016 አዲስ አበባ ተጻፈ

ባብኤል

ባብኤል

አንድዬ ጠቢቡ፣ የማይመረመር

ላዳም ለፍጡሩ፣ አበጀለት በር

ገነትን ያውቅ ዘንድ እንዳይመራመር

እንዳይከጅልበት ያንን የራሱን በር

በትንሹ ጠግቦ በሰላም እንዲኖር

* * * * *

አዳም አልጠግብ ባይ ሁለት ፍሬ አይቶ

ትልቁን ተመኘ ትንሹን ዘንግቶ

አንድዬም ተቆጣ ክፉኛ አዘነ

ይኼንን እቡይ ሊቀጣው ወሰነ

የቅጣቱም ፍሬ እዛው ተበር ላይ ሆነ

* * * * *

ትልቁን በር ሊሰጥ፣ ትንሹን ሲነሳው

አዳም ነፍላላው ቅጣቱ መች ገባው

በትንሽ በር ገብቶ በትልቅ መውጣቱ

ከበር ወደ በር መንከራተቱ

አልገባውም መቼም ምንእን'ደው ቅጣቱ

* * * * *

በበር እየወጣ በበር እየተዘጋ

በር እያመረተ አልተወም ፍለጋ

እነዚያ ሁለት ፍሬዎች ሲያወጡ ሲያወርዱት

እንደ ችግኝ አብቅለው እንደ ግንድ ሲጥሉት

አለ እስተ ዛሬ በር በሩን እያሳዩት

* * * * *

አዳም አልጠግብ ባይ ካንድም ሁለት ፍሬ ያየው

ትንሽ በሩን ትቶ ትልቅ በር የተመኘው

እኒያ ሁለት ፍሬዎች ከላይ ሲያጃጅሉት

ንቆ የተዋትን ገነት እያዘካከሩት

ይስቁበታል ቁልቁል በሯ ሥር ጥለውት

* * * * *

በር ነውና ርግምቱ በር ነውና ክህደቱ

ዓይን ላጠፋ ዓይን የአንድዬ ቅጣቱ

በበር እየገባን በበር እንወጣለን

በር ላይ ተኝተን ተበር እንገባለን

እስከዚያው ግና ብዙ በር እንሠራለን

* * * * *

እኛ የአዳም ልጆች አይከፋንም ከቶ

እንጨፍራለን አባታችን ሁለት ሞት ሞቶ

የበሩን ነገር ለእኛ ተዉት

እንሠራዋለን ገና ባይነት ባይነት

ትልቅ ነው መሆን ትልቅ ነው መመኘት

በወርሐ ሽሞኒም የፈረንጆቹ ዕለት 11
2016 አዲስ አበባ ተጻፈ